نوعثمانی گری به روایت داوداغلو و یوسف آقچورا

عثمانی گری و نوعثمانی گری در دو روایت

بهار 23 شهریور 1392 |  با روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه گفتمان جدیدی در فضای سیاسی ترکیه شکل گرفت. گفتمانی که هم روایتی نو از ملی‌گرایی ترک را دربر می‌گرفت و هم اسلام‌گراها را راضی می‌ساخت. در این روایت که به کلی متفاوت از گفتار خشن کمیته اتحاد و ترقی و همچنین اقتدارگرایی کمالیست‌ها بود، رجعت به گذشته براساس منطق جغرافیایی خلافت عثمانی صورت می‌گرفت. این گذشته تاریخی از نظر اسلام‌گرایان جدید، علاوه بر انعطاف، مبتنی بر واقعیات نیز بود و با وهم و خیال «توران» تفاوت داشت، از همه مهم‌تر بخش محافظه‌کار و عظمت طلب ترکیه به‌راحتی می‌توانست با آن ارتباط برقرار سازد.
ترکیه در دوران حکومتداری کمالیست‌ها کشوری منزوی بود که نقش منطقه‌ای عمده‌ای قبول نمی‌کرد، ولی پس از بازسازی اقتصادی و ترمیم فضای سیاسی الگوی عثمانی به ترکیه این اجازه را می‌داد تا هم براساس منطق جغرافیایی آن در منطقه ایفای نقش کند و هم براساس کارکردهای عثمانی‌گری دوران پس از تنظیمات به چاره‌جویی مشکلات داخلی بپردازد.